Δεν θυμάμαι το όνομα του, αλλά καθόταν δίπλα μου στο μπαρ κι έπινε ένα κοκκινωπό πράγμα που μύριζε σαν ληγμένο, φτηνό άρωμα. Φαίνεται ήθελε να μιλήσει σε κάποιον και μάλλον βρήκε την ευκαιρία μαζί μου.
" Είμαι ακόμη ένας που πιστεύει πως δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα
σ' αυτό το γαμημένο μπουρδέλο.
Και τι έγινε;
Θα πουν δυο τρεις μαλακίες
όσοι με ξέρουν
κι όσοι πιστεύουν πως με ξέρουν
κι εγώ πάλι δεν θα καταφέρω να πω τίποτα για τον εαυτό μου
γιατί κανείς δεν ακούει αυτούς
που πιστεύουν ότι δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα
σ' αυτό το γαμημένο μπουρδέλο.
Αυτοί που παράγουν τη ζωή
ας κανονίσουν να τα βγάλουν πέρα.
Άλλωστε δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις.
Δεν ξυπνάς ένα πρωί και λες "άλλαξα".
Ο κόσμος συνεχίζει να είναι σκατένιος.
Τα πουλιά συνεχίζουν να κελαηδάνε.
Τι ωραία που θα ήταν να υπήρχαν ακόμη τα τηλεγραφήματα,
να σηκώσω το ακουστικό
και να υπαγορεύσω σε κάποια όμορφη υπάλληλο
πέντε λέξεις για 'κείνη
και να τσακιστούν να της τις μεταφέρουν
γιατί τους πληρώνω γαμώτο.
Τι ωραία που θα ήταν.
Αλλά τώρα απλώς καλώ και ακούω μια γαμημένη κασέτα
να με πληροφορεί πως
ο συνδρομητής που κάλεσα δεν είναι διαθέσιμος.
Το ξέρω, τα παρουσιάζω όπως θέλω.
Ας είναι.
"Δεν το συνήθισες ακόμα;", θα της έλεγα.
Δεν πειράζει, ίσως είναι ακόμα νωρίς."
Κι ο πούστης συνέχισε να μιλάει λες και διάβαζε κάποιο γαμημένο ποίημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου