_κάθε καινούρια αρχή είναι και πιο κοντά στο τέλος .

27.10.12

δεν υπάρχει τέτοια

μου λείπει, ναι. η παλιά
ζωή είχε τη γλύκα μελαγχολημένου κουραμπιέ.
χωρίς συγκινήσεις όμως.
χωρίς μύες. χωρίς πόδια.

άλλοι έγιναν διάσημοι κοιτάζοντας
πως να σωθούν.
άλλοι 'φταίγαν. άλλοι όχι.
ποιητές όλοι τους.
το δια ταύτα το ίδιο.
αντίδραση.


αλλά η Τέχνη όργωσε
χωράφια κι έχτισε σπίτια.
αυτή ήταν το πραγματικό
πρόσωπο της τάξης της. αυτή
ήταν και το πραγματικό
πρόσωπο της Τέχνης της.
που συνειδητά διάλεξε να σκοτώσει
την ατομική ελευθερία
που σάπισε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου