Όλα φαίνονται σωστά

Είναι τεράστιο το πρωί
και δεν χωράει πουθενά.
Ενημερωτική εκπομπή στην τηλεόραση, καφές και τσιγάρο.
Ύστερα στο αυτοκίνητο για τη δουλειά.
Τους βλέπεις. μας βλέπεις,
σαν να μην ξύπνησαν ποτέ- κοιμισμένοι
τρέχουμε για να μας εξαπατήσουν
ξανά. Εκατό να φτιάξουμε και να πάρουμε τα δέκα.
Η διάθεση τους είναι ξεφτισμένη
κι όταν η μαγάλη μας ανάγκη μας τρυπάει το κεφάλι,
την αντιμετωπίζουμε με ντεπόν.
Κάποτε θα τελειώσει κι αυτό, σκέφτονται
κι όταν έρχεται η ώρα, γυρίζουμε στα σπίτια μας
όπως γυρίζουν οι φυλακισμένοι
στα κελιά τους μετά το διάλλειμα στο προαύλιο.
Αφού φάνε και κοιμηθούνε,
βρίσκουμε χόμπυ για ν' αντέξουμε τη μιζέρια της
εργασίας και την εξάντληση που νιώθουμε
αφού πουλάμε τη δυνατότητα μας να δημιουργούμε
για ψίχουλα. Η
φυσιολογική καθημερινότητα
είναι μια σαδομαζοχιστική συνήθεια ενός
αρρωστημένου συστήματος,
μα το περιτύλιγμα της είναι τόσο όμορφα
και αναγκαία προσεγμένο
που ο κάθε απολογητής του, αξίζει τα λεφτά του
με το παραπάνω.
Κι ύστερα, αφού κλείσουν την
τηλεόραση μετα τα δελτία των εννιά,
κοιμόμαστε έναν ύπνο χωρίς
όνειρα, για να ξυπνήσουν ξανά
σ' ένα πρωί που είναι τόσο τεράστιο
που δεν χωράει πουθενά.

Έτσι.
Όλα φαίνονται σωστά.