[Μην τρομάξεις, εντάξει;]

Χάρηκα που σε νοιάζει τόσο τι γίνεται στον κόσμο.
Ποτέ δεν το είχα προσέξει στο παρελθόν,
ήμουν απασχολημένος μ' εμένα,
ποτέ δεν πρόσεξα ότι σε νοιάζει τόσο.
Τώρα τους μισώ όσους δεν κατάλαβαν,
κι ας διαφωνώ μαζί σου.
Κι όμως το μίσος δεν φτάνει,
είναι πολύ μικρό για να μας κάνει ανθρώπους,
θέλει προσπάθεια η αναπνοή.

Κι αν φύγουμε ακόμη,
η ζωή δεν θα σταματήσει να είναι παράλογη
και παντού θα βρίσκουμε κι ένα λεωφορείο για να μισούμε.
Κι αν μια αγκαλιά δεν φτάνει για ν' αλλάξει τον κόσμο,
φτάνει όμως για να ξέρεις
πως κάποιοι σ' αγαπάνε παρά την αποτυχία που τόσο πιστεύεις.
Ακόμα και παράλογα.
Ακόμα κι από απόσταση.