Βαρύ κι ασήκωτο. Βέβαια.

Έχω χρόνια να πάω στο κομμωτήριο.
Κανείς δεν το καταλαβαίνει, αλλά
είναι επιλογή μου, συνειδητή και τεκμηριωμένη,
να μην θέλω να κάθομαι
ανήμπορος
σε μια καρέκλα και ν' αφήνω
κάποιον άγνωστο να κάνει
ό, τι του αρέσει,
έχοντας την ψευδαίσθηση ότι ακολουθεί
δικές μου οδηγίες.
Βέβαια.
Γιατί όλη η ζωή μου είναι έτσι-
και ίσως και η δική σας,
αγαπητοί μου φίλοι-
και μιας και δεν μπορώ να κάνω
τίποτα για να το αλλάξω αυτό,
απολαμβάνω τις λίγες στιγμές
ελευθερίας
που μου επιτρέπονται,
ρίχνοντας ψαλιδιές αριστερά και δεξιά στα μαλλιά μου.
Βέβαια.
Το αποτέλεσμα όμως είναι άσχημο
και πολλές φορές μάλιστα, ντρέπομαι να βγω στο δρόμο.
Αλλά να, λέω στον εαυτό μου,
έτσι είναι, το 'χουν πει κι άλλοι,
βαρύ το τίμημα της ελευθερίας.

Έτσι δεν είναι,
αγαπητοί μου φίλοι;
Βέβαια.
Έτσι, έτσι, έτσι.