Έτσι, γιατί ποτέ δεν θα τα πούμε όλα

Αν θυμάσαι ακόμη τα λάθη μου, θα γράψω
μια τιμωρία ίσα με το μπόι μου. Γιατί το πρώτο φως
που βλέπεις, δεν είναι παίξε γέλασε. Τυφλώνει
κι η όραση σου από τότε έχει το κουσούρι και
τα βλέπει όλα σ' αυτό το φως. Ακόμα και τα
άλλα φώτα. Ακόμα και τα σκοτάδια. Όσο και να
φύγω, με όση ταχύτητα,
κάποια πράγματα συνέβησαν. Τρόμαξε
λίγο κι εσύ μαζί μου.
Και ξανά μην τρομάξεις ποτέ. Μόνο
κοιμήσου, κι άσε την πουτάνα την τύχη να κάνει ότι θέλει.

Αν γράψω ποτέ σαν κι εσένα, δεν θα χρειάζομαι κανέναν να μου πει ότι γράφω καλά.
Κι όπου και να είμαι θα μου φτάνει.