_κάθε καινούρια αρχή είναι και πιο κοντά στο τέλος .

29.5.12

Ιντερμίσιον

Δεν θα πούμε τίποτα ξανά
γιατί δεν θα είμαι εδώ.
Ούτε στα καλοκαίρια θα μείνω
-δεν την αντέχω τόση ζέστη-
μιας και τα κλιματιστικά μας
γεμίσανε πηχτό ιώδιο
και δεν λειτουργούνε πια.
Η στιγμή είναι μύγα
και μύγα θα μείνει για πάντα
-δεν τις πιάνεις τις μύγες,
δεν μπορείς,
απλά τις σκοτώνεις.
Όταν το μέλλον χτίσει
τον καινούριο κόσμο,
θα 'θελα να τον χαρείς
-να με θυμηθείς
που τον παζάρευα-
και να μην κουραστείς
όπως εγώ.
Μιλάω σαν θεός καμιά φορά,
συγχώρα με, είναι κακιά συνήθεια,
σαν σκουριά
και δεν φεύγει με τίποτα.
Ντύθηκα χρυσός,
μα ούτε κι αυτό έπιασε.
Ντύθηκα άλλος,
μα με κατάλαβαν γρήγορα.

Η φορμόλη έχει πικρή γεύση
κι εγώ ξέχασα πως να φτύνω.
Μόνο να καταπιώ μπορώ πια
αλλά κι αυτό με πνίγει.

...κι είναι και που
ντρέπομαι να με βλέπεις έτσι.

1 σχόλιο: