Χωρίσαμ' ένα δειλινό (μόλις είχαν βγει οι σκνίπες...)

Κοιταχτήκανε καλά μεταξύ τους λες και φοβόντουσαν ότι θα ξεχάσουν ο ένας το πρόσωπο του άλλου. Έκανε ζέστη, τη γεμάτη υγρασία ζέστη του Αυγούστου. Οι σκνίπες του είχαν ρημάξει τα πόδια μιας και ήταν η ώρα που έβγαιναν κάθε βράδυ, λίγο πριν νυχτώσει. Εκείνη δεν την τσιμπούσαν ποτέ οι σκνίπες. Είχε περάσει πολύ ώρα χωρίς να ειπωθεί κάτι κι είχε περάσει καιρός που η σιωπή τους προκαλούσε αμηχανία.

 «Λοιπόν, γεια», έκανε εκείνη κοιτώντας στον στα μάτια.

Ένιωσε εκνευρισμένος. Δεν ήξερε ακριβώς γιατί αλλά ο θυμός του ήταν μεγάλος. Έβαλε τα χέρια στην τσέπη να βγάλει τα τσιγάρα του. Άναψε ένα για να νικήσει την επιθυμία του να πεθάνει. Πέντε λεπτά κερδισμένης ζωής παρά τα όσα λένε οι γιατροί για τα τσιγάρα. Δεν έβρισκε κάτι να πει. Η κοπέλα τον κοίταξε ανυπόμονα στα χείλια. Ήθελε να φύγει από κει όσο πιο γρήγορα γινόταν. Δεν μπορούσε όμως να φύγει πριν κι εκείνος πει κάτι.

«Πρέπει να φύγω», του είπε σαν να προσπαθούσε να τον κάνει να μιλήσει.

Πόσος καιρός είχε περάσει από την τελευταία φορά που κάνανε σεξ; Αναρωτήθηκε πόσος καιρός είχε περάσει από την τελευταία φορά που εκείνη έβγαλε πρόθυμα το εσώρουχο της μπροστά του. Πολύς καιρός, σίγουρα. Απροσδιόριστα πολύς μα τώρα φαινόταν σαν να επρόκειτο μόνο για μερικά λεπτά. Τελικά είναι αλήθεια αυτό που λένε, πως καταλαβαίνεις τι έχεις μόνο τη στιγμή που το χάνεις. Σκέφτηκε πόσο λίγες φορές είχαν βγει μαζί έξω κι αυτό τον στεναχώρησε. Αναρωτήθηκε γιατί η ανθρωπότητα χαιρόταν για την εξέλιξη της τεχνολογίας όταν δεν είχε καταφέρει να δημιουργήσει μια μηχανή που να σε πηγαίνει πίσω στον χρόνο.

Η κοπέλα είχε κουραστεί να περιμένει. Πότε να ήταν η τελευταία στιγμή που τον είχε ακούσει να λέει κάτι; Πριν λίγο, απάντησε στον εαυτό της, μα της είχε φανεί σαν να πέρασαν χρόνια. Είχε πει τίποτα όσα χρόνια ήταν μαζί; Όχι, δεν της είχε απευθύνει ποτέ τον λόγο, ήταν πάντα βουβός σαν ασπρόμαυρη ταινία. Ίσως εκείνη να μην μπορούσε να τον ακούσει. Ίσως… Όχι, δεν είχε πει ποτέ τίποτα. Έμενε πάντοτε βουβός σαν ασπρόμαυρη ταινία. Όλα είχαν τελειώσει. Αποφάσισε να φύγει.

«Λοιπόν, πρέπει να φύγω», είπε και του γύρισε την πλάτη.

Εκείνος ακόμα κάπνιζε το ίδιο τσιγάρο. Ήθελε να την αρπάξει από το μπράτσο και να την αναγκάσει να μείνει μαζί του από φόβο. Ήθελε να της φωνάξει πόσο δύσκολη θα ήταν η ζωή χωρίς αυτόν δίπλα της, να αποκτήσει μαγικές δυνάμεις και να την ξεγελάσει για να μην φύγει ποτέ, να κλάψει σαν μικρό παιδί για να την κάνει να λυπηθεί. Ήθελε να τα κάνει όλα αυτά μαζί. Δεν κουνήθηκε από την θέση του. Κάθισε σαν χαζός να καπνίζει το τσιγάρο του και να φυσάει τον καπνό. Ήθελε τόσο να κάνει σεξ μαζί της που το παντελόνι του έμοιαζε ξαφνικά να είχε μικρύνει δυο νούμερα στο καβάλο.

Σκατά.

Η κοπέλα έστριψε στη γωνία, έκανε λίγο στην άκρη για να περάσει μια γυναίκα που έσερνε ένα παιδικό καρότσι κι εξαφανίστηκε. Έτσι απλά σαν τζόγος. Μια περιουσία που την ποντάρεις ξανά και ξανά στο ίδιο χρώμα γιατί κάποιος σου ψιθύρισε στο αυτί ότι η ρουλέτα είναι πειραγμένη. Κι ύστερα, όταν χάνεις και γυρίζεις για να του ζητήσεις τον λόγο, εκείνος έχει εξαφανιστεί. Σου είπαν ψέματα όλοι κι ύστερα είπες κι εσύ ψέματα στον εαυτό σου.

Σκατά.

Δεκαοχτάλογος

1. Ο Θεός μας μισεί όλους. Βάσει σταστιστικών στοιχείων δηλαδή...
2. Καμιά πόλη δεν θα γίνει σπίτι μας. Δεν μας αρέσουν οι άλλοι άνθρωποι. Εδώ που τα λέμε, είναι κουραστικοί...
3. Η αμφισεξουαλικότητα κρύβει παγίδες. Τουλάχιστον έτσι λένε...Για πολλούς βέβαια είναι ευχή.
4. Ο συνοστισμός στα λεωφορεία μας προκαλεί θυμό. Κι όμως συνεχίζουμε να συνοστιζόμαστε...
5. Μεγαλώνουμε συνέχεια μέχρι που να μεγαλώσουμε αρκετά και να καταλάβουμε πως μεγαλώσαμε.
6. Το μεγαλύτερο μέρος των ονείρων που περιγράφουμε πως είδαμε στον ύπνο μας το φτιάχνουμε όταν ξυπνάμε. Ποιος μπορεί να αποδείξει ότι δεν είναι έτσι;...
7. Τα όνειρα του καλοκαιριού τα βλέπει ο χειμώνας και γελά.
8. Πίνουμε γιατί οι πόλεις που φτιάξαμε είναι για τον πούτσο. Κανείς δεν παραδέχεται ότι φταίει όπως κανείς δεν θέλει να είναι ο μόνος που μένει νηφάλιος. Ύστερα θα πρέπει να κουβαλήσει τους άλλους σπίτι...
9. Ο εγωισμός και η επανάσταση είναι τα μόνα πράγματα για τα οποία μπορεί να είναι σίγουρος κανείς. Αυτοαναιρούνται κι αυτό αποδεικνύει την ορθότητα του συλλογισμού.
10. Πιστεύουμε ότι ξέρουμε τι θέλουμε να κάνουμε στη ζωή μας γιατί βλέπουμε ταινίες. Το τι έκαναν οι άνθρωποι πριν εφευρεθεί ο κινηματογράφος είναι ένα απ' τα μυστήρια του σύμπαντος.
11. Μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Μια πράξη όχι.
12. Χρειαζόμαστε τους ανθρώπους γιατί θέλουμε να αποδείξουμε στον εαυτό μας ότι υπάρχουν και χειρότερα.
13. Όταν το αποδείξουμε και σιγουρευτούμε, μπορούμε να αγαπήσουμε.
14. Το μελόδραμα αρέσει σε όλους. 
15. Όταν μπορούμε να πούμε ψέμματα, λέμε.
16. Ο μεταμοντερνισμός είναι ένας τρόπος να δικαιολογήσουμε τον εαυτό μας.
17. Όσοι κατηγορούν με μανία τους άλλους για σεξισμο, είναι (στην πλειοψηφία τους) σεξιστές.
18. Η λογοκρισία είναι δικαίωμα.

μέλισσες

αγριέψανε οι μέλισσες, ξέρεις...
θα μαζέψω τις αλλεργίες του κόσμου σε τσουβάλι. αμέ!
να μην μπορούν να κάνουν κακό,
να μην χρειαστείς ένεση αδρεναλίνης.

σήμερα μπήκαν στο σπίτι μου.
έκαναν θόρυβο σαν μέλισσες.
βουτήξανε στο ταψί με το χθεσινό φαί
και σ' ένα ποτήρι με καφέ που είχα ξεχάσει πάνω στο τραπεζάκι.
είναι απλοί κι απαίρητοι,
τους φτάνει ένα ταψί φαί κι ένας καφές.

ισορρόπησα ανάμεσα στον τζόγο και τα χαράματα.
έπαιξα ένα σπίτι που έχω στην παραλία
- το κέρδισαν οι μέλισσες. φλος ρουαγιάλ.

Το πιο ευτιχισμένο (το πιο...)

Ας το παραδεχτούμε:
το μόνο που έχουμε να χάσουμε είσαι εσύ.
Σε έναν κόσμο που μετράει τα πράγματα
σύμφωνα με το δικό μου αξιακό σύστημα,
βαθμολογείσαι όσο και μερικές στιγμές ευτυχίας.
Για 'σένα είσαι τα πάντα.
Έτσι τα πράγματα γίνονται απλά
-και μ' αρέσουν τα απλά πράγματα, αγοράζουν χρόνο,
κι είναι πολύτιμος ο χρόνος,
να, για παράδειγμα, πότε ήρθες πότε φεύγεις(!)
στο πιο ευτυχισμένο απ' όλα τα θλιβερά καλοκαίρια.

Διαβάζω το "Αποχαιρετισμός στα Όπλα" τώρα,
κι όλοι αγαπιούνται έτσι, χωρίς λόγο
και χωρίς φόβο βάζουν τις γλώσσες τους
ο ένας στο στόμα του άλλου.
Πρόκειται βέβαια να πεθάνουν μέσα σε θλιβερά χαρακώματα
αλλά εκεί πρόκειται να πεθάνουμε κι εμείς,
και μάλιστα σε καιρό ειρήνης,
οπότε δεν μπορώ να μη ζηλεύω
ούτε να μην απογοητεύομαι τα βράδια που
πάντα τελειώνουν άσχημα,
με ύπνο γεμάτο με όνειρα
-μακάρι να μην ονειρευόμασταν!-
και με την πρωινή ξινίλα απ' τη συνειδητοποίηση
της πουτάνας πραγματικότητας.

Κοίτα να δεις που κάνω σαν έφηβος πάλι,
σ' αυτό το πιο ευτυχισμένο απ' όλα τα θλιβερά καλοκαίρια.
Ξέρεις...σ' ευχαριστώ.

bella (ciao...)

Καταμεσήμερο. Κυλιέμαι αριστερά και δεξιά, χαλάω καναπέδες. Μα κάνει μια διαβολεμένη ζέστη σας λέω! δεν είναι ότι φταίω δηλαδή...
λένε ότι "μικρές πόλεις: μικρά μυαλά". Για να πω την αλήθεια, δεν ξέρω... Άνθρωποι είμαστε κι εμείς που ζούμε εδώ -δεν ήμαστε;
Η Επανάσταση θα φτάσει και στο πιο μικρό χωριό, θα κοινωνικοποιηθεί η γη και θ' αγοράζουμε τρακτέρ χωρίς να χρεωνόμαστε. Αμέ! Μέχρι τότε βέβαια, θα κάνουμε υπομονή... υπομονή και μια λεμονιά θ' ανθίσει στη γειτονιά! (για να μην παρεξηγηθώ, η ρήξη και η ανατροπή έχουν βαρυστομαχιάσει με σπιτική φασολάδα- ο μπαμπάς την κάνει υπέροχη- γι' αυτό τις βάλαμε να κοιμηθούν. να χωνέψουν)
Προχθές ήθελα να πω σε μια τύπισσα που καθόταν στο απέναντι τραπέζι ότι την ονειρεύτηκα- ναι, βαριέμαι αφόρητα- αλλά δεν το έκανα. Ύστερα έφυγε. Σκέφτηκα να το πω σε κάποιαν άλλη τύπισσα. Δεν το έκανα επίσης. Ύστερα αναρωτήθηκα γιατί το ανθρώπινο είδος έχει επινοήσει τόσο γελοίους τρόπους για να ζευγαρώνει. Δε βρήκα απάντηση.
Το πρωί έφαγα παγωτό με σιρόπι κεράσι. Τα κεράσια δεν μ' αρέσουν αλλά το σιρόπι ήταν ωραίο. το είχαν και προσφορά στο σούπερ μάρκετ.
Περιμένω να τελειώσει το πλυντήριο και ν' απλώσω τα ρούχα, ύστερα θα γυρίσει η μάνα και θα με ρωτήσει πως ήταν η μέρα μου. Θα πω "μια χαρά" για να μην την στεναχωρήσω. (που στο κάτω κάτω, την αλήθεια θα πω...στη μαμά λέω ψέμματα μόνο όταν έχω κάνει ζημιά)

Ουάου! Γίνομαι σαν τον πατέρα μου, τη μάνα μου, τον θείο μου, τον αδερφό της ξαδέρφης μου, την κόρη του γείτονα, τον γείτονα και τον τύπο που έχει το μίνι μάρκετ στη γωνία!
...La vita e bella .

bare feet #4

I can't concentrate.
There is no such thing as fate.
This I know.
The water does not stay still,
it flows.
Like you, it goes,
far beyond from where I can
reach it.
I has my head with it
and it keeps it
sober,
but still, nothing is over,
not yet anyway,
the wet man is not afraid
of the rain.
A pill after breakfast,
a pill after lunch,
my carelessness will last,
so don't mind,
every problem is only mine,
you are free of any guilt,
the deed is done,
you can now leave the field,
I have already thrown my gun.
Don't be afraid,
I won't even pray,
so even if god existed,
he would not get you back
- and I 'd only want that
not because we have anything else
to say,
but just because you forgot
to get paid

bare feet #3

Leaving the shores behind,
sea is the best place to hide,
I think venlaflaxine works,
next time you 'll see me
I 'll have two cocks.
I 'll dream of a lonely night,
you will be my beloved wife,
no children and no dogs,
just us,
love will look like a carcass.
Don't you understand,
I always wanted my own rock band.
And what did I get?
Just a weight on the shoulders
and an insurmountable
fucking border. I bet
you were a lot like me,
so you had to pay the fee,
you had to live,
you felt you should be able
to say "we".
So you came,
me and you in a fine frame,
but you wanted someone else
between your legs,
another body, without fears
and with breasts.
At first I felt ashamed,
but over time it was just ok.
I left the shores behind
anyway,
sea is the best place to hide,
I think venlaflaxine works,
next time I 'll see you,
I 'll have two cocks.

bare feet #2

I mean no harm,
this is exactly my charm,
this is my word of honor,
something for me to hide or
to burn
in my own part of hell.
No money and no fame,
I don't wanna play this game,
I just want to be calm,
with my face in your palm.
Look directly into my eyes,
I 'll let you fuck me twice,
as hard as the first time
-remember?
I 'll remember it forever-
to love you is not a crime.
Let me not to be safe,
dig for me a vintage grave,
my bed, full of red
marks of your lips,
with the smell of your hair
and your hips
and your beautiful breast,
let me rest,
with your nipple in my mouth
and then I 'll go south,
stick my tongue down there
as your only favorite friend.
And then, when you come
with a little wonderful bam,
we will laugh and smoke,
unbelievably rich, but still broke
and everywhere,
everywhere will be like home.

bare feet

I hate being neat,

you know, 

so I 'd rather fall asleep

now. Fall into the deep

sea, never again free,

but handsome. I will be

nice, you 'll see.

I will only have a sting

like a bee,

for those who pretend to care

about me.

And you will be a queen,

before you I 'll be on my knees,

in a forest of fools,

i 'll be the tallest tree.

But that's ok

'cause I have weak feet,

you know.

I didn't make anything to eat,

so, no bad dream

can wake me up 

until the sun rises to its feet.

The only thing

is that I still have this fear to beat,

you know,

and nothing works

except you and this pill.