Καταμεσήμερο. Κυλιέμαι αριστερά και δεξιά, χαλάω καναπέδες. Μα κάνει μια διαβολεμένη ζέστη σας λέω! δεν είναι ότι φταίω δηλαδή...
λένε ότι "μικρές πόλεις: μικρά μυαλά". Για να πω την αλήθεια, δεν ξέρω... Άνθρωποι είμαστε κι εμείς που ζούμε εδώ -δεν ήμαστε;
Η Επανάσταση θα φτάσει και στο πιο μικρό χωριό, θα κοινωνικοποιηθεί η γη και θ' αγοράζουμε τρακτέρ χωρίς να χρεωνόμαστε. Αμέ! Μέχρι τότε βέβαια, θα κάνουμε υπομονή... υπομονή και μια λεμονιά θ' ανθίσει στη γειτονιά! (για να μην παρεξηγηθώ, η ρήξη και η ανατροπή έχουν βαρυστομαχιάσει με σπιτική φασολάδα- ο μπαμπάς την κάνει υπέροχη- γι' αυτό τις βάλαμε να κοιμηθούν. να χωνέψουν)
Προχθές ήθελα να πω σε μια τύπισσα που καθόταν στο απέναντι τραπέζι ότι την ονειρεύτηκα- ναι, βαριέμαι αφόρητα- αλλά δεν το έκανα. Ύστερα έφυγε. Σκέφτηκα να το πω σε κάποιαν άλλη τύπισσα. Δεν το έκανα επίσης. Ύστερα αναρωτήθηκα γιατί το ανθρώπινο είδος έχει επινοήσει τόσο γελοίους τρόπους για να ζευγαρώνει. Δε βρήκα απάντηση.
Το πρωί έφαγα παγωτό με σιρόπι κεράσι. Τα κεράσια δεν μ' αρέσουν αλλά το σιρόπι ήταν ωραίο. το είχαν και προσφορά στο σούπερ μάρκετ.
Περιμένω να τελειώσει το πλυντήριο και ν' απλώσω τα ρούχα, ύστερα θα γυρίσει η μάνα και θα με ρωτήσει πως ήταν η μέρα μου. Θα πω "μια χαρά" για να μην την στεναχωρήσω. (που στο κάτω κάτω, την αλήθεια θα πω...στη μαμά λέω ψέμματα μόνο όταν έχω κάνει ζημιά)
Ουάου! Γίνομαι σαν τον πατέρα μου, τη μάνα μου, τον θείο μου, τον αδερφό της ξαδέρφης μου, την κόρη του γείτονα, τον γείτονα και τον τύπο που έχει το μίνι μάρκετ στη γωνία!
...La vita e bella .
λένε ότι "μικρές πόλεις: μικρά μυαλά". Για να πω την αλήθεια, δεν ξέρω... Άνθρωποι είμαστε κι εμείς που ζούμε εδώ -δεν ήμαστε;
Η Επανάσταση θα φτάσει και στο πιο μικρό χωριό, θα κοινωνικοποιηθεί η γη και θ' αγοράζουμε τρακτέρ χωρίς να χρεωνόμαστε. Αμέ! Μέχρι τότε βέβαια, θα κάνουμε υπομονή... υπομονή και μια λεμονιά θ' ανθίσει στη γειτονιά! (για να μην παρεξηγηθώ, η ρήξη και η ανατροπή έχουν βαρυστομαχιάσει με σπιτική φασολάδα- ο μπαμπάς την κάνει υπέροχη- γι' αυτό τις βάλαμε να κοιμηθούν. να χωνέψουν)
Προχθές ήθελα να πω σε μια τύπισσα που καθόταν στο απέναντι τραπέζι ότι την ονειρεύτηκα- ναι, βαριέμαι αφόρητα- αλλά δεν το έκανα. Ύστερα έφυγε. Σκέφτηκα να το πω σε κάποιαν άλλη τύπισσα. Δεν το έκανα επίσης. Ύστερα αναρωτήθηκα γιατί το ανθρώπινο είδος έχει επινοήσει τόσο γελοίους τρόπους για να ζευγαρώνει. Δε βρήκα απάντηση.
Το πρωί έφαγα παγωτό με σιρόπι κεράσι. Τα κεράσια δεν μ' αρέσουν αλλά το σιρόπι ήταν ωραίο. το είχαν και προσφορά στο σούπερ μάρκετ.
Περιμένω να τελειώσει το πλυντήριο και ν' απλώσω τα ρούχα, ύστερα θα γυρίσει η μάνα και θα με ρωτήσει πως ήταν η μέρα μου. Θα πω "μια χαρά" για να μην την στεναχωρήσω. (που στο κάτω κάτω, την αλήθεια θα πω...στη μαμά λέω ψέμματα μόνο όταν έχω κάνει ζημιά)
Ουάου! Γίνομαι σαν τον πατέρα μου, τη μάνα μου, τον θείο μου, τον αδερφό της ξαδέρφης μου, την κόρη του γείτονα, τον γείτονα και τον τύπο που έχει το μίνι μάρκετ στη γωνία!
...La vita e bella .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου