Υ.Γ. 1

Η απολυτότητα της ύπαρξης με μαγνητίζει.
Υπάρχω, κι αυτό είναι όλο.
Δεν έχει υπεκφυγές κι ούτε επιδέχεται αμφίσημες αναλύσεις.
Το τέλος της είναι μια άλλη ιστορία.
Θα γραφτεί στο μπαλκόνι, στην κουζίνα ή κι εδώ, πάνω απ' τα πλήκτρα.
Μέχρι τότε όμως, θα είναι άλλοτε βάρος στην πλάτη
κι άλλοτε φτερά στα πόδια.
Δεν θα σηκώσει το χέρι απειλητικά και δεν θα δώσει καμία διαταγή,
μόνο με μια παθητική επιθετικότητα
θα μας υποτάξει όχι στην θέληση της,
αλλά στο πρέπει της.
Η θέση της στην ιστορία είναι αδιαμφισβήτητη.
Για άλλους είναι υπαίτια της ευτυχίας,
ενώ για τους πιο συνειδητοποιημένους, αιτία
και λόγος της Επανάστασης.
Δεν τη δημιούργησε θεός, αλλά
αυτό δεν έχει και καμία σημασία.
Ο έρωτας είναι αποτέλεσμα της και
με μια διαλεκτική σχέση- έτσι για να ευχαριστηθεί και ο Κάρολος-
είναι άρρηκτα συνδεδεμένος μαζί της.
Συνήθως δεν διαιρείται, ούτε και σπάει σε κομμάτια,
μόνο καμιά φορά, το πολύ- πολύ, να
χωριστεί στα δυο,
και τότε είναι η μόνη φορά που νιώθει ν' απειλείται,
πανικοβάλλεται και χάνει τον έλεγχο,
"Σε χρειάζομαι!", φωνάζει.

Κι αυτό είναι που κάποιοι λένε αγάπη.
Αλλά εσύ μ' έμαθες να μην το λέω τίποτα
και να αρκούμαι απλά που υπάρχει.

Η ύπαρξη μου χρειάζεται τη δική σου.