Η λοβοτομή της ενηλικίωσης πήγε στραβά

Ικεσίες για λοβοτομή, δειλία και ξαναζεσταμένο
φαγητό, βιβλία δικά μας και βιβλία ξένα, αλήθεια
που είναι πεντακάθαρη αλλά αποδεκτή μόνο από
εμάς, γιουβαρλάκια μαγειρεμένα με αγάπη και
εμβατήρια και ξανά εμβατήρια και πανικός και
κλάμα.

Ανακαλύψαν τις κρυψώνες μας. Στοπ.
Κουκουλωθείτε κάτω από τις κουβέρτες. Στοπ.
Πάρτε αγκαλιά τον εαυτό σας. Στοπ. Το
τηλεγράφημα που διαβάζεις είναι παλιό, σκισμένο
στις άκρες.

Απορείς γιατί στερεύουν οι λίμνες,
επηρεάζεσαι από μακροσκελείς αρλούμπες αμφιβόλου
εναρμόνισης με τις ευαισθησίες του τελευταίου
συνεδρίου, πλένεις τα χέρια σου να ξεπλύνεις
αμαρτίες.
Ως πότε; Ως τότε.

Κι ύστερα με πιάνει το παράπονο.

Τι καλά να με κρατούσες παιδί.
Έστω και κακομαθημένο.