Μελαγχόλησε, μην το γελάς

Που τη βρήκαμε πρώτη φορά την
μελαγχολία; Σε ποια αυλή αναγνωρίσαμε
το πρόσωπο της; Πότε απέκτησαν
οι αλλαξοκωλιές γεγονότων και συναισθημάτων
το βάρος των αναμνήσεων; Η παιδική
αθωότητα έγινε ξαφνικά αντιμετώπιση
προβλημάτων, αν κι αυτό το καταλάβαμε
λίγο αργοπορημένα, όπως ο ναυαγός
καταλαβαίνει μετά από ώρα- μετά τον
πανικό- το αναπόφευκτο του τέλους και
την σημασία του θαύματος, που
κάποιοι- επιπόλαια- το ονομάζουν
προσπάθεια. Φάε από τις στιγμές που
πέρασαν, όπως ένα όρνιο τρώει από
ένα κοπάδι ψόφιες ζέβρες,
να μια καταστροφική συμβουλή. Αλλά
μη βιαστείς να με κατηγορήσεις
ευτυχισμένε άνθρωπε. Εσύ ασυνείδητα
έχεις επιλέξει τον καπιταλισμό. Εγώ
τουλάχιστον, σε ενημερώνω για τις συνέπειες.