Μακαρόνια με σάλτσα

Το πρώτο πράγμα που φάγαμε
μαζί ήταν μακαρόνια με σάλτσα. Έτοιμη
σάλτσα, αγορασμένη από το
σούπερ- μάρκετ, απ' τα ράφια με τις έτοιμες
σάλτσες. Μαγείρεψες εσύ
ή εγώ; Δεν θυμάμαι. Πάντως, όποιος και να
'ταν, τα έκανε σκληρά τα μακαρόνια,
σαν να ήθελε να πει στον άλλο "πρόσεξε,
δεν θα είναι εύκολο".
Μετά ξαπλώσαμε χορτάτοι να κάνουμε έρωτα
κι ήταν εντάξει το στομάχι μας, γιατί τα μακαρόνια
είναι εύπεπτο φαγητό και μας κάθισε καλά.
"Δεν είμαι η μάνα σου", είπες. "Το ξέρω",
είπα εγώ. "Ούτε η Εκείνη είμαι γιατί ακόμα αγαπάς
τις τσούλες που πηδούσες πριν". "Αυτό
πιστεύεις;", ρώτησα αλλά δεν πήρα απάντηση. Μόνο
γύρισες από την άλλη και κοιμήθηκες
θυμωμένη γιατί δεν σε πήρα αγκαλιά. Όταν ξύπνησες
μου είπες "δεν σου υπόσχομαι τίποτα".
Από εκείνη τη στιγμή ήμουν πολύ πιο υποψιασμένος
κάθε φορά που έτρωγα μακαρόνια με σάλτσα. Ποτέ
δεν μου κάθισαν τόσο καλά στο στομάχι όσο
εκείνη τη μέρα.
Εσύ δεν είχες ποτέ πρόβλημα με το φαγητό. Μόνο αν
έτρωγες πολύ αλλά κι αυτό το έκοψες πια.